Eerste maand nieuwe stage.
Blijf op de hoogte en volg Pietsje
11 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Port Alfred
4 februari hebben we weer een studente uitgezwaaid die weer naar Nederland ging. En we hadden mentormeeting waarin we de verschillen in de schoolsystemen tussen Zuid-Afrika en Nederland hebben besproken. ’s Middags naar “Alexandria” gegaan om weer bij het weeshuis te kijken. Het is nu nog even “de kat uit de boom kijken”. Onderweg naar “Alexandria” ligt een hele mooie route waarin je zebra’s en buffels tegenkomt en soms apen die de weg oversteken. Hierdoor is het ook niet erg om wat langer te moeten reizen! De kinderen raken ook al wat aan mij gewend en vroegen of ik morgen weer kwam. Het valt me wel op dat de meeste kinderen veel aandacht vragen door te gaan huilen, aan je te trekken, opgetild willen worden, je naam steeds roepen, etc.
5 februari waren we al vanaf 9:00 uur richting “Alexandria” omdat de andere studenten die naar de “after school care” gaan woensdag ochtenden homevisits doen en er maar één transport gaat. Maar we hadden wel wat te doen, want zijn naar de “primary school” gegaan waar de kinderen naar school gaan om in elke klas aan de leraar te vragen hoe het met de kinderen van “Molly Bam”, de eigenaresse, gaat en als er problemen zijn ze dit kunnen doorgeven via de telefoon of een briefje aan de kinderen meegeven. De meeste leraren gaven toch wel het huiswerk aan, dat dat niet wordt gemaakt en dat ze zeer weinig concentratie hebben. Hierna zijn we naar de pre-school gelopen omdat de zwager van “Molly” deze kinderen toch weer ophaalde met het busje en wij dan konden meelopen. Het is namelijk niet verstandig om met zijn drieën als vrouw zijnde te gaan lopen in de township.
Bij de pre-school zou je verwachten dat er veel speelgoed is waar de kinderen mee kunnen spelen zoals in Nederland, maar hier waren alleen een paar lege kasten en allemaal kleine tafeltjes met stoeltjes. Verder niets… Ook is het hier een gewoonte dat de kinderen, op welke school dan ook, te eten krijgen. Toen wij er waren zaten de kinderen ook te eten. Meestal is het rijst of “pampex”, een soort van gepofte maïs. Hierna gingen we nog even bij de begrafenisondernemer aan om geld te brengen. Want de moeder van één van de kinderen die in het weeshuis woont is vermoord omdat ze vreemdging en haar vriend wou er daardoor niets meer mee te maken hebben, maar ze kunnen haar moeilijk laten liggen. Dus heeft hij het weeshuis geld gegeven om het te regelen.
Weer bij het weeshuis aangekomen hebben we de vluchtroute besproken, die er niet was maar wel erg belangrijk is! Vooral met 100 kinderen en 15 nanny’s.. Verder heb ik met huiswerk geholpen. Het was “Afrikaans” wat wel goed te begrijpen is als je het moet lezen of verstaan, maar zelf schrijven wordt wel lastig.
Teruggekomen op school vertelde mijn lerares dat ”Boniwe”, de manager van de “after school care” in “Bathurst” was geweest en ons hulp wel weer wil in het project. Ik heb hiervoor bedankt, want wil geen teleurstellingen meer krijgen als ik mijn hulp geef en niet met respect wordt behandeld door de manager. Daar komt ook bij dat het weeshuis ook veel hulp kan gebruiken.
De volgende dag ben ik weer sportief geweest in de sportschool, waarna we heerlijk hebben geluncht bij “C’est la Vie” waar je heerlijk kunt zitten. De kapster zit ernaast dus hier heb ik ook gelijk maar een afspraak gemaakt. ’s Middags was er nogal wat gedoe met het transport om naar stage en uiteindelijk hadden we helemaal geen transport. “Pia” die we altijd ophalen, heeft wel een auto, maar deze heeft geen achterbank, is erg klein en heeft geen spiegel.. Toch zijn we hiermee naar “Alexandria” gereden en heb ik in de kofferbak gezeten op een paar kussens. Het kan hier allemaal en ging best goed! Haha.
Veilig bij het weeshuis aangekomen hebben we groepen gemaakt waarmee we voortaan life-skills gaan doen. Het zijn vier groepen waardoor we elke stagedag een groep hebben en elke week met een ander onderwerp bezig kunnen. Hierna weer geholpen met huiswerk, wat ook echt nodig is.. Het is erg lastig voor de kinderen en de meesten zijn al een keer blijven zitten en de regel hier in Zuid-Afrika is als je een keer bent blijven zitten, mag je niet nog een keer blijven zitten, waardoor je dus gewoon elke jaar een grade hoger gaat terwijl je steeds achter de feiten aanloopt omdat je niet op dat niveau zit.. Sneu om te zien. Ook is er voor deze kinderen geen speciaal onderwijs waar ze naartoe kunnen. Zo zijn er ook twee kinderen met een geestelijke handicap en een kind met een lichamelijke handicap die hierdoor niet naar school kunnen en constant thuis in het weeshuis zijn..
7 februari ben ik eerst naar de kapper geweest. Hier werd eerst mijn haar gewassen door een vrouw uit de township, waarna het werd geknipt en na het knippen zijn wij gewend dat ze het drogen maar hier niet. Ook konden de stoelen niet versteld worden en was het heel anders dan in Nederland. Weer een ervaring rijker! Hierna zijn we naar kantoor gegaan om met hen te bespreken wat we nu precies gaan doen in het weeshuis en hebben we uitgelegd dat we de kinderen in groepen hebben verdeeld en life-skills met ze gaan doen. Ook moeten we maandag nog een keer naar “Bathurst” om met “Boniwe” en de directeur te praten en het goed af te sluiten.
’s Middags ben ik de stad in geweest om boodschappen want vanavond hadden we een afscheidsfeest van de laatste SPH-februari instroom studente die morgen weer naar Nederland gaat. We hebben met zijn allen bij “Links” gegeten en daarna kampvuur gemaakt bij het “corner house”, lekker gedanst en gezongen met zijn allen. Erg gezellig! Op school hadden ze ontgroening voor de eerste jaars studenten die nu allemaal zijn gekomen, met name Zuid-Afrikanen die hier komen studeren voor vier jaar. Waarbij er hoofden zijn kaalgeschoren, twee mensen naar het ziekenhuis zijn geraakt en hele wodka flessen bij elkaar naar binnen werd gegoten.. Hier zijn wij dus niet naartoe gegaan, want het klonk niet erg gezellig.
8 februari hebben we de studente uitgezwaaid.. Wat wel vreemd is want nu zijn wij de eerst volgende studenten die vertrekken. Ik heb niet het gevoel om graag naar huis te willen want ik ben hier nog niet klaar qua wat ik hier wil doen. Ondertussen zijn er veel nieuwe studenten gearriveerd dus toen we ’s avonds naar de bar op school gingen was het er dan ook super druk! Met veel mensen kennisgemaakt en daarna op stap gegaan naar “Slots” waar het daardoor ook druk was, maar wel gezellig! Als ik de nieuwe studenten vergelijk met hoe ik hier kwam, kan ik mij helemaal voorstellen hoe ze zich voelen en toen zag ik ook in hoe ik eigenlijk gewend ben geraakt hier en dat ik mij echt thuis voel.
De volgende dag moest ik even “op gang komen” en heb ik lekker uitgeslapen. Daarna op school gebruncht en even geskypet met het thuisfront. ’s Middags in de tuin gelegen om van de zon te genieten en 16:00 was het weer tijd voor “happy hour” in “Barmuda” waar we cocktails hebben gedronken en nacho’s gegeten. ’s Avonds was het toch echt weer even tijd om met schoolopdrachten bezig dus dit heb ik ’s avonds nog even gedaan.
Ik wil trouwens iedereen bedanken voor de leuke en lieve kaarten die ik hier krijg! Het is erg leuk om hier post te krijgen, bedankt daarvoor =).
10 februari heb ik eerst materiaal van kantoor gehaald die we vanmiddag gaan gebruiken voor de life-skills en daarna zijn we met “MZ” in de auto naar “Bathurst” gereden. En wat een verassing, “Boniwe” hoefde niet meer ons te praten.. Wij hebben ons in ieder geval laten zien. Wel zijn we naar de directeur gegaan en hij waardeerde het zeer wat we hebben gedaan en had er veel begrip voor.
’s Middags bij het weeshuis heb ik eerst met de kinderen gespeeld totdat de meesten rond 14:00/14:30 uit school waren en we de groep bij elkaar moesten zien te krijgen. Ook moesten we nog een geschikte plek vinden wat een beetje in de schaduw was en waar niet alle kinderen konden komen. Dit is bij het zwembad, want hier heb je een sleutel voor nodig. Een nanny heeft geholpen de groep bij elkaar de krijgen, omdat ik de namen nog niet weet. We gingen de vlinders weer maken die we ook al eens in “Bathurst” hebben gedaan. Het resultaat is mooi geworden en we hebben ze als een slinger in de dininghall opgehangen. Alleen tijdens het proces werd mijn geduld erg op de proef gesteld.. De meeste kinderen hebben door het FAS zo weinig concentratie dat het erg moeilijk is om ze bij de les te houden.
11 februari zijn we ’s ochtends vertrokken naar “Alexandria” maar omdat de kinderen naar school waren konden we niets met hen doen, maar hebben we met “Molly”, de eigenaresse gesproken over het Foetaal Alcohol Syndroom wat vele kinderen hebben en ook kwam ze met andere schokkende verhalen zoals een moeder die is doodgestoken door haar vriend met 16 messteken omdat ze een affaire had en het kind, die nu in het weeshuis woont, heeft alles gezien..
Om 14:00 toen de meeste kinderen uit school waren zijn we begonnen met de life skill les met de andere groep die ook vlinder hebben gemaakt. Verder is de dag altijd zomaar voorbij want de kinderen eisen veel aandacht op. Dan praat je even met ze, dan help je met huiswerk, dan speel je even met ze of ze willen je wat laten zien, etc.
De volgende dag ben ik met schoolopdrachten bezig geweest en ’s avonds hadden we een mid module braai op school waarbij het thema “hippies” was. Dit was erg gezellig zo met zijn allen. Er stonden verschillende bedrijven te promoten in de kantine en met de locals een praatje maken is ook altijd leuk. Hierna zijn we naar het strand gegaan omdat de “red tide” nog te zien was. Erg bijzonder dat lichtgevende water! Ook het zand was nat, dus wanneer je daar overheen liep werd het lichtgroen onder je voeten. Natuurlijk gingen we ook weer even naar “Snorts” wat tegenover het strand zit.
13 februari was het weer tijd voor supervisie en projectmeeting. Hier praten we dan wat met elkaar als we ergens tegenaan lopen, hoe het gaat, etc. 16:00 was dit afgelopen en toen heb ik alle foto’s geschift, wat inmiddels aardig veel zijn! Toen we zaten te eten in de kantine riepen ze alweer dat we naar de bar moesten komen, maar morgen is er een deadline voor school dus hier ben ik druk mee.
14 februari was het Valentijnsdag! Heel “Corner House” heeft een roos gekregen van een locale jongen, waar we goed mee kunnen. Erg leuk! Eerst heb ik mijn verslag ingeleverd en daarna zijn we te lunchen geweest bij “C’est la Vie” waar je altijd gezellig kunt zitten. Ook kun je hier je was doen, maar het was nu zo druk met al die nieuwe studenten die hun was gingen doen dat we twee uren moesten wachten. Maar dit was niet erg, omdat we er toch gingen eten. Na de lunch weer even naar “Curves” geweest.
Om 17:00 begon het volleybal toernooi wat bij “Snorts” werd gedaan. Hier hadden ze allemaal zand neergelegd, ook op de dansvloer. Ik was de coach van de “Suckies” maar na twee keer spelen lagen we er helaas al uit. Hierna met een hele groep gegeten bij “Guido’s”, wat naast “Snorts” zit. Waarna we later weer teruggegaan zijn om te feesten. Afgelopen nacht was er trouwens weer ontzettend harde onweer en het is zelfs bij ons in de tuin ingeslagen!
De volgende dag hadden we een verjaardag van een medestudent. ’s Ochtends eerst wezen “curven” en een cadeautje gehaald. ’s Middags gingen we met zijn allen kanovaren in duo’s. Het weer was mooi en het was relaxed op de rivier. We gingen langs de “Marina” varen, waar echt hele grote huizen staan. Elk huis heeft daar minimaal één boot in de tuin liggen. Het waren net MTV huizen.. ’s Avonds uit eten geweest naar “Links” en daarna hebben we thuis een kampvuur gemaakt met muziek erbij.
16 februari hadden we eens geen wekker gezet om lekker uit te slapen. 11:00 op school gebruncht en daarna met school bezig geweest. Het was super heet buiten, zo’n 40 graden. Omdat ik hier last van zonneallergie heb is het beter om niet in de zon te gaan helaas. Hierdoor heb ik ’s middags wat muziek geluisterd. Ook hebben we met onze groep SPH om te tafel gezeten om de weekenden te bespreken die we nog over hebben en wat we dan willen gaan doen. Elk weekend is nu vol gepland, zoveel weekenden zijn er niet meer over! ’s Avonds na het eten ben ik wezen hardlopen om toch wat energie kwijt te kunnen van deze dag.
17 februari hebben we ’s Ochtends als voorbereiding bordje voor de nooduitgangen gemaakt in het weeshuis, omdat we bezig gaan met een vluchtroute. Want als er een keer brand uit breekt, dan weten de kinderen niet wat ze moeten doen. ’s Middags bij het weeshuis aangekomen was er gelijk drukte, want er waren het afgelopen weekend drie kinderen weggelopen.
Eén jongetje werd teruggebracht door zijn vader en naaste familie, die allemaal dronken waren. Hij wil terug naar zijn vader maar zit nu midden in het schooljaar en op deze manier en situatie kan hij niet terug. Als de vader later terug komt in nuchtere toestand kan er altijd weer over gepraat worden, maar dit is nooit gebeurt tot de dag van vandaag. Wat wel te voorspellen was. Eén van de naaste familie die ook mee was, is weer de moeder van een ander meisje die in het weeshuis woont. Dit meisje wou graag naar haar moeder toe en was erg overstuur. De moeder gaf haar totaal geen aandacht en kon de gate bijna niet eens vinden zo dronken was ze. Ik heb dit meisje meegenomen naar achteren om haar gerust te stellen en te knuffelen. Ongelofelijk hè.. Het was vandaag wel een dag vol belevenis, want ook was er een meisje van 16 jaar oud, die met mij mee wou in de koffer als ik naar Nederland terug ging. Toen besefte ik wel even dat ik gewoon weer terug kan gaan naar mijn leven dat ik hiervoor had, maar dit is hun leven en ze weten niet hoe de toekomst loopt. ’s Avonds hadden we nog intervisie en toen was de dag weer om!
De volgende dag hadden we mentormeeting waarin we de adoptieprocedures hebben besproken van Zuid-Afrika en Nederland. Ook bespraken we eventuele problemen op stage, maar bij mij is dat vooral hygiëne waar weinig tot niets aan te doen is.. ’s Middags weer naar stage gegaan om life skills te gaan doen of hygiëne. Eerst gingen ze zichzelf tekenen wanneer ze schoon waren en op de achterkant wanneer ze vies waren. Hierna stelde ik vragen als: “wanneer ben je vies?, hoe ga je naar school? Wat moet je doen als je vies bent?” etc. Er kwam meer respons dan ik had verwacht dus dat was een goed ding en ook wisten ze de juiste antwoorden te geven..
Maar de concentratie was weer snel verdwenen dus was het tijd voor stoelendans! Ze wisten niet wat dit inhield en dachten dat ze dan op de stoelen moesten gaan dansen, haha. Toen ze het eenmaal door hadden ging het goed en volgens mij vonden ze het erg leuk. Op de terugreis heb ik nog even bij het andere project in “Alexandria” gekeken, dit is een after school care. Leuk om even te kijken, maar totaal niet te vergelijken met het weeshuis. Het was net zoiets als de after school care in “Bathurst” waar ik in het begin mijn stage deed.
19 februari ben ik ’s ochtends met een andere student meegegaan op homevisits in “Alexandria”. In het weeshuis is namelijk weinig tot niets te doen in de ochtend en ze was deze ochtend alleen waardoor ik wel even mee kon. Eerst was er nog niemand, maar merkte aan mezelf dat ik hier niet meer zo verbaasd over was omdat ik dit heel vaak heb meegemaakt in “Bathurst”, nadat de caregivers er waren en ze na een uur wachten op de rest toch maar hadden besloten om met zijn drieën te gaan konden we die kant op! Ze liepen erg sloom en wouden na twee huizen te hebben bezocht alweer teruggaan, maar we hebben toch nog een derde gedaan. Typisch Afrikaans..
Het ging vooral om ID-kaarten die er niet waren waardoor er geen kinderbijslag binnen kwam en familieruzies. Eén vrouw was erg gefrustreerd dat er geen hulp kwam.. Haar man heeft kanker en die zat op zijn bed in het kamertje ernaast. Wij konden hem ook zien zitten en ze stond er op dat we naar hem toegingen.. Dit deed ik liever niet, maar ze beval het zowat. Ik heb hem een hand gegeven en gevraagd of hij al naar een ziekenhuis is geweest, maar dit was niet het geval. Heel vreemd gevoel kwam er boven en ik kon niets voor deze man doen. Zolang wij bij deze vrouw hebben gezeten in de woonkamer zolang heeft deze man op zijn bed gezeten voor hem uitstarend.
Na de homevisits en weer een ervaring rijker, ben ik naar het weeshuis gereden. Ik had wel life skill voorbereid maar omdat er twee ziek waren kon ik dit niet alleen doen met de groep. Het kost namelijk veel geduld en directheid om deze kinderen, waarvan de meesten FAS hebben iets bij proberen te brengen. Hierdoor heb ik eerst met “Molly” gesproken over de gang van zaken en heb ik gevraagd of ze één op één gesprekken voert met de kinderen omdat ze ook individuele aandacht nodig hebben, hier heeft ze alleen geen tijd voor. Wel met haar adoptiekinderen, maar niet met iedereen. Dit zette mij aan het denken en ga ik een life skill mee doen. Nadat we waren uitgepraat heb ik de kinderen geholpen met huiswerk, wat ze echt wel nodig hebben.
Onderweg naar huis werd er naast ons een aap doodgereden.. Gelukkig was het naast ons want anders hadden wij hem onder de auto gehad. Je zag hem helemaal om de bang heen rollen! Maar hier kun je ook niets aan doen, ze komen zomaar uit het niets de snelweg op rennen.
20 februari gingen we weer life skills doen, maar omdat we dit bij het zwembad geven waar vele prikkels voor de kinderen zijn, waren ze drukker met de kikkers uit het zwembad te halen dan dat ze concentratie hadden... Maar ook deze groep had meer oog voor de stoelendans dan de life skill wat ik goed begrijp natuurlijk. Bij het weeshuis vandaan zouden we naar de “air school” gaan om bij de voetbalwedstrijd aan te moedigen tussen “Stenden” en de “air school”, maar het regende dus had ik hier geen behoefte aan. Het weer wordt steeds minder en de zomer is bijna voorbij helaas. ’s Avonds ben ik nog met mijn room mate uit eten geweest als verlaat Valentijns diner.
21 februari gingen we met alle SPH-studenten naar “Grahamstown” voor de herdenking van “Nelson Mandela” die 5 december is overleden. We moesten in de kleuren van de Zuid-Afrikaanse vlag en de bedoeling was om als een menselijke ketting van 5 km lang door de stad te staan. Maar omdat het weer, weer regen was waren er niet zoveel mensen. Wij hadden ervoor gekozen om in de township te gaan staan en hier waren wel veel kinderen die uit school kwamen en bij ons gingen staan. Ze gingen mij gelijk allemaal “Xhosa” leren en hadden niet verwacht dat ik dit ook wel een beetje kon, dus dat was wel erg leuk!
Nadat dit afgelopen was zijn we nog naar de kerk geweest waar een speech werd gehouden over de apartheid, etc. Deze dienst was eigenlijk net zoals in Nederland en niet veel zingen en dansen zoals ik had verwacht. Een medestudent was bijna beroofd terwijl ik naast haar stond, want ze voelde haar tas zwaar worden en toen ze omkeek liep de man snel weg, maar haar tas stond al wel open!
5 februari waren we al vanaf 9:00 uur richting “Alexandria” omdat de andere studenten die naar de “after school care” gaan woensdag ochtenden homevisits doen en er maar één transport gaat. Maar we hadden wel wat te doen, want zijn naar de “primary school” gegaan waar de kinderen naar school gaan om in elke klas aan de leraar te vragen hoe het met de kinderen van “Molly Bam”, de eigenaresse, gaat en als er problemen zijn ze dit kunnen doorgeven via de telefoon of een briefje aan de kinderen meegeven. De meeste leraren gaven toch wel het huiswerk aan, dat dat niet wordt gemaakt en dat ze zeer weinig concentratie hebben. Hierna zijn we naar de pre-school gelopen omdat de zwager van “Molly” deze kinderen toch weer ophaalde met het busje en wij dan konden meelopen. Het is namelijk niet verstandig om met zijn drieën als vrouw zijnde te gaan lopen in de township.
Bij de pre-school zou je verwachten dat er veel speelgoed is waar de kinderen mee kunnen spelen zoals in Nederland, maar hier waren alleen een paar lege kasten en allemaal kleine tafeltjes met stoeltjes. Verder niets… Ook is het hier een gewoonte dat de kinderen, op welke school dan ook, te eten krijgen. Toen wij er waren zaten de kinderen ook te eten. Meestal is het rijst of “pampex”, een soort van gepofte maïs. Hierna gingen we nog even bij de begrafenisondernemer aan om geld te brengen. Want de moeder van één van de kinderen die in het weeshuis woont is vermoord omdat ze vreemdging en haar vriend wou er daardoor niets meer mee te maken hebben, maar ze kunnen haar moeilijk laten liggen. Dus heeft hij het weeshuis geld gegeven om het te regelen.
Weer bij het weeshuis aangekomen hebben we de vluchtroute besproken, die er niet was maar wel erg belangrijk is! Vooral met 100 kinderen en 15 nanny’s.. Verder heb ik met huiswerk geholpen. Het was “Afrikaans” wat wel goed te begrijpen is als je het moet lezen of verstaan, maar zelf schrijven wordt wel lastig.
Teruggekomen op school vertelde mijn lerares dat ”Boniwe”, de manager van de “after school care” in “Bathurst” was geweest en ons hulp wel weer wil in het project. Ik heb hiervoor bedankt, want wil geen teleurstellingen meer krijgen als ik mijn hulp geef en niet met respect wordt behandeld door de manager. Daar komt ook bij dat het weeshuis ook veel hulp kan gebruiken.
De volgende dag ben ik weer sportief geweest in de sportschool, waarna we heerlijk hebben geluncht bij “C’est la Vie” waar je heerlijk kunt zitten. De kapster zit ernaast dus hier heb ik ook gelijk maar een afspraak gemaakt. ’s Middags was er nogal wat gedoe met het transport om naar stage en uiteindelijk hadden we helemaal geen transport. “Pia” die we altijd ophalen, heeft wel een auto, maar deze heeft geen achterbank, is erg klein en heeft geen spiegel.. Toch zijn we hiermee naar “Alexandria” gereden en heb ik in de kofferbak gezeten op een paar kussens. Het kan hier allemaal en ging best goed! Haha.
Veilig bij het weeshuis aangekomen hebben we groepen gemaakt waarmee we voortaan life-skills gaan doen. Het zijn vier groepen waardoor we elke stagedag een groep hebben en elke week met een ander onderwerp bezig kunnen. Hierna weer geholpen met huiswerk, wat ook echt nodig is.. Het is erg lastig voor de kinderen en de meesten zijn al een keer blijven zitten en de regel hier in Zuid-Afrika is als je een keer bent blijven zitten, mag je niet nog een keer blijven zitten, waardoor je dus gewoon elke jaar een grade hoger gaat terwijl je steeds achter de feiten aanloopt omdat je niet op dat niveau zit.. Sneu om te zien. Ook is er voor deze kinderen geen speciaal onderwijs waar ze naartoe kunnen. Zo zijn er ook twee kinderen met een geestelijke handicap en een kind met een lichamelijke handicap die hierdoor niet naar school kunnen en constant thuis in het weeshuis zijn..
7 februari ben ik eerst naar de kapper geweest. Hier werd eerst mijn haar gewassen door een vrouw uit de township, waarna het werd geknipt en na het knippen zijn wij gewend dat ze het drogen maar hier niet. Ook konden de stoelen niet versteld worden en was het heel anders dan in Nederland. Weer een ervaring rijker! Hierna zijn we naar kantoor gegaan om met hen te bespreken wat we nu precies gaan doen in het weeshuis en hebben we uitgelegd dat we de kinderen in groepen hebben verdeeld en life-skills met ze gaan doen. Ook moeten we maandag nog een keer naar “Bathurst” om met “Boniwe” en de directeur te praten en het goed af te sluiten.
’s Middags ben ik de stad in geweest om boodschappen want vanavond hadden we een afscheidsfeest van de laatste SPH-februari instroom studente die morgen weer naar Nederland gaat. We hebben met zijn allen bij “Links” gegeten en daarna kampvuur gemaakt bij het “corner house”, lekker gedanst en gezongen met zijn allen. Erg gezellig! Op school hadden ze ontgroening voor de eerste jaars studenten die nu allemaal zijn gekomen, met name Zuid-Afrikanen die hier komen studeren voor vier jaar. Waarbij er hoofden zijn kaalgeschoren, twee mensen naar het ziekenhuis zijn geraakt en hele wodka flessen bij elkaar naar binnen werd gegoten.. Hier zijn wij dus niet naartoe gegaan, want het klonk niet erg gezellig.
8 februari hebben we de studente uitgezwaaid.. Wat wel vreemd is want nu zijn wij de eerst volgende studenten die vertrekken. Ik heb niet het gevoel om graag naar huis te willen want ik ben hier nog niet klaar qua wat ik hier wil doen. Ondertussen zijn er veel nieuwe studenten gearriveerd dus toen we ’s avonds naar de bar op school gingen was het er dan ook super druk! Met veel mensen kennisgemaakt en daarna op stap gegaan naar “Slots” waar het daardoor ook druk was, maar wel gezellig! Als ik de nieuwe studenten vergelijk met hoe ik hier kwam, kan ik mij helemaal voorstellen hoe ze zich voelen en toen zag ik ook in hoe ik eigenlijk gewend ben geraakt hier en dat ik mij echt thuis voel.
De volgende dag moest ik even “op gang komen” en heb ik lekker uitgeslapen. Daarna op school gebruncht en even geskypet met het thuisfront. ’s Middags in de tuin gelegen om van de zon te genieten en 16:00 was het weer tijd voor “happy hour” in “Barmuda” waar we cocktails hebben gedronken en nacho’s gegeten. ’s Avonds was het toch echt weer even tijd om met schoolopdrachten bezig dus dit heb ik ’s avonds nog even gedaan.
Ik wil trouwens iedereen bedanken voor de leuke en lieve kaarten die ik hier krijg! Het is erg leuk om hier post te krijgen, bedankt daarvoor =).
10 februari heb ik eerst materiaal van kantoor gehaald die we vanmiddag gaan gebruiken voor de life-skills en daarna zijn we met “MZ” in de auto naar “Bathurst” gereden. En wat een verassing, “Boniwe” hoefde niet meer ons te praten.. Wij hebben ons in ieder geval laten zien. Wel zijn we naar de directeur gegaan en hij waardeerde het zeer wat we hebben gedaan en had er veel begrip voor.
’s Middags bij het weeshuis heb ik eerst met de kinderen gespeeld totdat de meesten rond 14:00/14:30 uit school waren en we de groep bij elkaar moesten zien te krijgen. Ook moesten we nog een geschikte plek vinden wat een beetje in de schaduw was en waar niet alle kinderen konden komen. Dit is bij het zwembad, want hier heb je een sleutel voor nodig. Een nanny heeft geholpen de groep bij elkaar de krijgen, omdat ik de namen nog niet weet. We gingen de vlinders weer maken die we ook al eens in “Bathurst” hebben gedaan. Het resultaat is mooi geworden en we hebben ze als een slinger in de dininghall opgehangen. Alleen tijdens het proces werd mijn geduld erg op de proef gesteld.. De meeste kinderen hebben door het FAS zo weinig concentratie dat het erg moeilijk is om ze bij de les te houden.
11 februari zijn we ’s ochtends vertrokken naar “Alexandria” maar omdat de kinderen naar school waren konden we niets met hen doen, maar hebben we met “Molly”, de eigenaresse gesproken over het Foetaal Alcohol Syndroom wat vele kinderen hebben en ook kwam ze met andere schokkende verhalen zoals een moeder die is doodgestoken door haar vriend met 16 messteken omdat ze een affaire had en het kind, die nu in het weeshuis woont, heeft alles gezien..
Om 14:00 toen de meeste kinderen uit school waren zijn we begonnen met de life skill les met de andere groep die ook vlinder hebben gemaakt. Verder is de dag altijd zomaar voorbij want de kinderen eisen veel aandacht op. Dan praat je even met ze, dan help je met huiswerk, dan speel je even met ze of ze willen je wat laten zien, etc.
De volgende dag ben ik met schoolopdrachten bezig geweest en ’s avonds hadden we een mid module braai op school waarbij het thema “hippies” was. Dit was erg gezellig zo met zijn allen. Er stonden verschillende bedrijven te promoten in de kantine en met de locals een praatje maken is ook altijd leuk. Hierna zijn we naar het strand gegaan omdat de “red tide” nog te zien was. Erg bijzonder dat lichtgevende water! Ook het zand was nat, dus wanneer je daar overheen liep werd het lichtgroen onder je voeten. Natuurlijk gingen we ook weer even naar “Snorts” wat tegenover het strand zit.
13 februari was het weer tijd voor supervisie en projectmeeting. Hier praten we dan wat met elkaar als we ergens tegenaan lopen, hoe het gaat, etc. 16:00 was dit afgelopen en toen heb ik alle foto’s geschift, wat inmiddels aardig veel zijn! Toen we zaten te eten in de kantine riepen ze alweer dat we naar de bar moesten komen, maar morgen is er een deadline voor school dus hier ben ik druk mee.
14 februari was het Valentijnsdag! Heel “Corner House” heeft een roos gekregen van een locale jongen, waar we goed mee kunnen. Erg leuk! Eerst heb ik mijn verslag ingeleverd en daarna zijn we te lunchen geweest bij “C’est la Vie” waar je altijd gezellig kunt zitten. Ook kun je hier je was doen, maar het was nu zo druk met al die nieuwe studenten die hun was gingen doen dat we twee uren moesten wachten. Maar dit was niet erg, omdat we er toch gingen eten. Na de lunch weer even naar “Curves” geweest.
Om 17:00 begon het volleybal toernooi wat bij “Snorts” werd gedaan. Hier hadden ze allemaal zand neergelegd, ook op de dansvloer. Ik was de coach van de “Suckies” maar na twee keer spelen lagen we er helaas al uit. Hierna met een hele groep gegeten bij “Guido’s”, wat naast “Snorts” zit. Waarna we later weer teruggegaan zijn om te feesten. Afgelopen nacht was er trouwens weer ontzettend harde onweer en het is zelfs bij ons in de tuin ingeslagen!
De volgende dag hadden we een verjaardag van een medestudent. ’s Ochtends eerst wezen “curven” en een cadeautje gehaald. ’s Middags gingen we met zijn allen kanovaren in duo’s. Het weer was mooi en het was relaxed op de rivier. We gingen langs de “Marina” varen, waar echt hele grote huizen staan. Elk huis heeft daar minimaal één boot in de tuin liggen. Het waren net MTV huizen.. ’s Avonds uit eten geweest naar “Links” en daarna hebben we thuis een kampvuur gemaakt met muziek erbij.
16 februari hadden we eens geen wekker gezet om lekker uit te slapen. 11:00 op school gebruncht en daarna met school bezig geweest. Het was super heet buiten, zo’n 40 graden. Omdat ik hier last van zonneallergie heb is het beter om niet in de zon te gaan helaas. Hierdoor heb ik ’s middags wat muziek geluisterd. Ook hebben we met onze groep SPH om te tafel gezeten om de weekenden te bespreken die we nog over hebben en wat we dan willen gaan doen. Elk weekend is nu vol gepland, zoveel weekenden zijn er niet meer over! ’s Avonds na het eten ben ik wezen hardlopen om toch wat energie kwijt te kunnen van deze dag.
17 februari hebben we ’s Ochtends als voorbereiding bordje voor de nooduitgangen gemaakt in het weeshuis, omdat we bezig gaan met een vluchtroute. Want als er een keer brand uit breekt, dan weten de kinderen niet wat ze moeten doen. ’s Middags bij het weeshuis aangekomen was er gelijk drukte, want er waren het afgelopen weekend drie kinderen weggelopen.
Eén jongetje werd teruggebracht door zijn vader en naaste familie, die allemaal dronken waren. Hij wil terug naar zijn vader maar zit nu midden in het schooljaar en op deze manier en situatie kan hij niet terug. Als de vader later terug komt in nuchtere toestand kan er altijd weer over gepraat worden, maar dit is nooit gebeurt tot de dag van vandaag. Wat wel te voorspellen was. Eén van de naaste familie die ook mee was, is weer de moeder van een ander meisje die in het weeshuis woont. Dit meisje wou graag naar haar moeder toe en was erg overstuur. De moeder gaf haar totaal geen aandacht en kon de gate bijna niet eens vinden zo dronken was ze. Ik heb dit meisje meegenomen naar achteren om haar gerust te stellen en te knuffelen. Ongelofelijk hè.. Het was vandaag wel een dag vol belevenis, want ook was er een meisje van 16 jaar oud, die met mij mee wou in de koffer als ik naar Nederland terug ging. Toen besefte ik wel even dat ik gewoon weer terug kan gaan naar mijn leven dat ik hiervoor had, maar dit is hun leven en ze weten niet hoe de toekomst loopt. ’s Avonds hadden we nog intervisie en toen was de dag weer om!
De volgende dag hadden we mentormeeting waarin we de adoptieprocedures hebben besproken van Zuid-Afrika en Nederland. Ook bespraken we eventuele problemen op stage, maar bij mij is dat vooral hygiëne waar weinig tot niets aan te doen is.. ’s Middags weer naar stage gegaan om life skills te gaan doen of hygiëne. Eerst gingen ze zichzelf tekenen wanneer ze schoon waren en op de achterkant wanneer ze vies waren. Hierna stelde ik vragen als: “wanneer ben je vies?, hoe ga je naar school? Wat moet je doen als je vies bent?” etc. Er kwam meer respons dan ik had verwacht dus dat was een goed ding en ook wisten ze de juiste antwoorden te geven..
Maar de concentratie was weer snel verdwenen dus was het tijd voor stoelendans! Ze wisten niet wat dit inhield en dachten dat ze dan op de stoelen moesten gaan dansen, haha. Toen ze het eenmaal door hadden ging het goed en volgens mij vonden ze het erg leuk. Op de terugreis heb ik nog even bij het andere project in “Alexandria” gekeken, dit is een after school care. Leuk om even te kijken, maar totaal niet te vergelijken met het weeshuis. Het was net zoiets als de after school care in “Bathurst” waar ik in het begin mijn stage deed.
19 februari ben ik ’s ochtends met een andere student meegegaan op homevisits in “Alexandria”. In het weeshuis is namelijk weinig tot niets te doen in de ochtend en ze was deze ochtend alleen waardoor ik wel even mee kon. Eerst was er nog niemand, maar merkte aan mezelf dat ik hier niet meer zo verbaasd over was omdat ik dit heel vaak heb meegemaakt in “Bathurst”, nadat de caregivers er waren en ze na een uur wachten op de rest toch maar hadden besloten om met zijn drieën te gaan konden we die kant op! Ze liepen erg sloom en wouden na twee huizen te hebben bezocht alweer teruggaan, maar we hebben toch nog een derde gedaan. Typisch Afrikaans..
Het ging vooral om ID-kaarten die er niet waren waardoor er geen kinderbijslag binnen kwam en familieruzies. Eén vrouw was erg gefrustreerd dat er geen hulp kwam.. Haar man heeft kanker en die zat op zijn bed in het kamertje ernaast. Wij konden hem ook zien zitten en ze stond er op dat we naar hem toegingen.. Dit deed ik liever niet, maar ze beval het zowat. Ik heb hem een hand gegeven en gevraagd of hij al naar een ziekenhuis is geweest, maar dit was niet het geval. Heel vreemd gevoel kwam er boven en ik kon niets voor deze man doen. Zolang wij bij deze vrouw hebben gezeten in de woonkamer zolang heeft deze man op zijn bed gezeten voor hem uitstarend.
Na de homevisits en weer een ervaring rijker, ben ik naar het weeshuis gereden. Ik had wel life skill voorbereid maar omdat er twee ziek waren kon ik dit niet alleen doen met de groep. Het kost namelijk veel geduld en directheid om deze kinderen, waarvan de meesten FAS hebben iets bij proberen te brengen. Hierdoor heb ik eerst met “Molly” gesproken over de gang van zaken en heb ik gevraagd of ze één op één gesprekken voert met de kinderen omdat ze ook individuele aandacht nodig hebben, hier heeft ze alleen geen tijd voor. Wel met haar adoptiekinderen, maar niet met iedereen. Dit zette mij aan het denken en ga ik een life skill mee doen. Nadat we waren uitgepraat heb ik de kinderen geholpen met huiswerk, wat ze echt wel nodig hebben.
Onderweg naar huis werd er naast ons een aap doodgereden.. Gelukkig was het naast ons want anders hadden wij hem onder de auto gehad. Je zag hem helemaal om de bang heen rollen! Maar hier kun je ook niets aan doen, ze komen zomaar uit het niets de snelweg op rennen.
20 februari gingen we weer life skills doen, maar omdat we dit bij het zwembad geven waar vele prikkels voor de kinderen zijn, waren ze drukker met de kikkers uit het zwembad te halen dan dat ze concentratie hadden... Maar ook deze groep had meer oog voor de stoelendans dan de life skill wat ik goed begrijp natuurlijk. Bij het weeshuis vandaan zouden we naar de “air school” gaan om bij de voetbalwedstrijd aan te moedigen tussen “Stenden” en de “air school”, maar het regende dus had ik hier geen behoefte aan. Het weer wordt steeds minder en de zomer is bijna voorbij helaas. ’s Avonds ben ik nog met mijn room mate uit eten geweest als verlaat Valentijns diner.
21 februari gingen we met alle SPH-studenten naar “Grahamstown” voor de herdenking van “Nelson Mandela” die 5 december is overleden. We moesten in de kleuren van de Zuid-Afrikaanse vlag en de bedoeling was om als een menselijke ketting van 5 km lang door de stad te staan. Maar omdat het weer, weer regen was waren er niet zoveel mensen. Wij hadden ervoor gekozen om in de township te gaan staan en hier waren wel veel kinderen die uit school kwamen en bij ons gingen staan. Ze gingen mij gelijk allemaal “Xhosa” leren en hadden niet verwacht dat ik dit ook wel een beetje kon, dus dat was wel erg leuk!
Nadat dit afgelopen was zijn we nog naar de kerk geweest waar een speech werd gehouden over de apartheid, etc. Deze dienst was eigenlijk net zoals in Nederland en niet veel zingen en dansen zoals ik had verwacht. Een medestudent was bijna beroofd terwijl ik naast haar stond, want ze voelde haar tas zwaar worden en toen ze omkeek liep de man snel weg, maar haar tas stond al wel open!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
